قرآن ،پیغمبر اکرم را رحمه للعالمین معرفی می کند:

«و ما ارسلناک الا رحمه للعالمین /سوره انبیاء –آیه 107»

)نفرستا دیم تو را مگر که مهر و رحمتی باشی برای جهانیان)

یعنی نسبت به خطرناکترین دشمنانت نشان می دهد که او نسبت به همه چیز مهر می ورزید حتی حیوانات و جمادات و لذا در سیره اومی بینیم که تمامی الات و ابزار زندگیش اسمی خاص داشت ،اسبها و شمشیرها و همه اسمی خاص داشتند و این نیست جزء اینکه موجودات ،همگان  تحت تاثیر  ابراز محبت و عشق او بودند و گوئی برای همه چیز شخصیتی قائل بود تاریخ این روش را در مورد انسانی غیر او سراغ ندارد و در حقیقت این روش حکایت می کند او سمبل عشق و محبت انسانی بوده است.وقتی از کنار کوه احد می گذشت با چشمان پر فروغ و نگاه از محبت لبریزش احد را مورد عنایت خویش قرار داد و گفت :«جبل یحبنا و نحبه»(کوهی است که ما را دوست دارد و ما نیز آن را دوست داریم)،انسانی که کوه و سنگ نیز از مهر او بهره مند است.